Mit o Orfeuszu i Eurydyce opisywany był nie tylko przez poetów starożytnych. Wiele motywów tej historii znalazło się w utworach pisarzy, szczególnie poetów. Już u Jana Kochanowskiego w trenie XIV czytamy następujące wersy: Gdzie te wrota nieszczesne, któremi przed laty Puszczał sie w ziemię Orfeus, szukając swej straty, Petroniusz. Petroniusz – znany czytelnikom Quo vadis H. Sienkiewicza. Rzeczywiście zwany był arbitrem elegancji. Tacyt pisał o nim jako o człowieku, który w dzień sypiał, a w nocy ucztował i tworzył. Przez swój tryb życia, swobodę i niedbałość doszedł do sławy, stał się autorytetem w oczach Nerona. Niestety popadł w Potrafił grać na lutni i śpiewać tak pięknie, że wszystkie stworzenia zasłuchiwały się w jego pieśniach. Król był niezwykle zakochany w swojej żonie – nimfie Eurydyce. Piękna nimfa drzewna stała się także obiektem miłości Arystajosa. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny. Prawda: Orefeusz i Eurydyka byli dla siebie małżeństwem, Orfeusz był śpiewakiem, Eurydyka umarła na skutek ukąszenia żmiji, Orfeusz wszedł do Hadesu ponieważ zagrał na lirze , Pies Hadesa nazywał się Cerber, Erynie były boginiami zemsty i kary, Orfeusz nie uratował Eurydyki ponieważ obejrzał się za siebię, Fałsz: Orefeusz i is how Czesław Miłosz defines Jan Parandowski (1895-1978), a distinguished writer and translator who was the president of the Polish Pen Club from 1933 to the year of his death. Miłość i śmierć w micie. W scenariuszu zostają zestawione dwa mity: o Demeter i Korze oraz Orfeuszu i Eurydyce. Uczniowie przyjrzą się motywowi miłości i śmierci w obu tekstach, poszukają podobieństw i różnic. Do uruchomienia refleksji nad stratą uczniowie wykorzystają malarskie przedstawienia mitologicznych bohaterów. Grupa jEbja. Odyseusz był synem Laertesa i władcą Itaki. Kiedy wybuchła wojna trojańska, mężczyzna właśnie został szczęśliwym ojcem syna Telemacha, którego urodziła mu piękna żona Penelopa. Nic dziwnego więc, że Odys nie chciał opuszczać domu, symulował nawet szaleństwo, ale w końcu wyruszył z innymi pod zakończeniu długoletniej wojny bohater pragnął szybko wrócić do domu. Okazało się jednak, że czekała go długa tułaczka. Najpierw jego okręty zostały zagnane przez burzę do kraju Lotofagów, gdzie kilku ludzi ze świty Odyseusza najadło się czarodziejskiego lotosu i nie chciało wracać do bohater trafił na jedną z wysp Morza Sycylijskiego, zamieszkaną przez cyklopów. Tam przywódca owych istot – Polifem – uwięził Odyseusza w jaskini i codziennie zjadał jego dwóch towarzyszy. Bohater jednak upił Polifema, a następnie wypalił mu oko. Przywiązał się potem wraz z przyjaciółmi do brzuchów baranów i w ten sposób opuścił pieczarę. Cyklopi zamierzali ścigać Odyseusza, jednak nie wiedzieli, kogo mają gonić, ponieważ bohater powiedział Polifemowi, że nazywa się Nikt. Polifem rzucił jednak na Odysa klątwę – był on synem Posejdona i poprosił swojego ojca, żeby uniemożliwił bohaterowi szybki powrót do dalszej podróży Odys odwiedził wyspę króla wiatrów Eola, który dał mu worek z wszystkimi wiatrami. Pomyślne wiatry zapewniały spokojną podróż, jednak kiedy Odyseusz zasnął, jego towarzysze myśląc, że w worku znajdują się skarby, otworzyli go i uwolnili złe wichry. W efekcie statki bohatera dotarły do kraju złych Lajstrygonów, którzy zniszczyli większość okrętów Odysa. Kolejnym etapem podróży była wyspa czarodziejki Kirke, córki Słońca. Boginka zaprosiła towarzyszy syna Laertesa do swojego pałacu, a następnie zamieniła ich w świnie. Kirke chciała następnie uczynić podobnie z

mit o orfeuszu i eurydyce jan parandowski