Zęby to nie tylko jeden z najważniejszych atrybutów naszego wyglądu, ale również wskaźnik zdrowia fizycznego. Niestety, niektóre metody mogą okazać się niebezpieczne dla uzębienia. Aby mieć śnieżnobiałe uzębienie można sięgnąć po naturalne produkty, takie jak np. olej kokosowy (można też wybrać inny olej nierafinowany: rzepakowy, słonecznikowy, sezamowy) i płukać nim codziennie zęby na czczo przez około kwadrans. Innym ludowym Jeśli szukasz informacji o panelach dachowych na rąbek, zapoznaj się z naszym katalogiem produktowym. Znajdziesz w nim opis techniczny, zalety i zastosowanie paneli, a także porady dotyczące montażu i konserwacji. Panele dachowe na rąbek to nowoczesne i estetyczne rozwiązanie dla każdego dachu. Sprawdź naszą ofertę! Przychodzi im to tym łatwiej, im bardziej są zaniedbywane przez obecnego właściciela. Może się zatem zdarzyć i tak, że kot ucieka z domu, ponieważ jest źle traktowany, albo wręcz krzywdzony przez swego właściciela. Niestety tacy ludzie również istnieją, a koty – w przeciwieństwie do psów – nie są wierne ludziom, którzy 3. Także wychowawca powinien nakładać pastę do zębów. Należy także sprawdzić, czy pasta do zębów posiada odpowiednie stężenie fluoru. 4. Wychowawca zaprasza dzieci na szczotkowanie nigdy nie robiąc wyjątków. 5. Szczoteczki mogą być przechowywane wspólnie, lecz nie powinny stykać się główkami. "Kolana kobiet powinny się stykać, a kolana mężczyzn powinny być w odległości od siebie o kilka cm". Kościół uczy postawy Dodano: 31 października 2016 , 15:03 / Zmieniono: 31 GAS8g. Przyczyny bruksizmu zakwaszenie organizmu, nadmierny stres, infekcje pasożytnicze, nawykowe żucie gumy, nieprawidłowe kontakty na zębach własnych bądź źle wyprofilowanych wypełnieniach, braki zębowe, źle wykonana proteza. Objawy bruksizmu bóle głowy, karku i pleców, bóle ucha oraz zaburzenia słuchu, tzw. twarz kwadratowa, czyli przerost mięśnia żwacza i skroniowego, bolesność okolicy przyczepów mięśnia żwacza i skroniowego, tarczyki wytarcia, maceracja oraz anemizacja śluzówki policzków i języka, zaniki przyzębia, częste krwawienia z zębami czy ich zaciskanie jest powszechnym schorzeniem. Ważne, by wiedzieć, że zęby górne i dolne powinny być ze sobą w kontakcie około 20 minut na dobę. Najczęściej ma to miejsce w czasie jedzenia czy połykania. W każdej innej sytuacji zęby górne i dolne nie powinny się ze sobą stykać, a usta powinny być zamknięte. Zaciskanie przeważnie nie uszkadza samych zębów, lecz wpływa destrukcyjnie na przyzębie, stawy skroniowo-żuchwowe, kość wyrostka zębami to bruksizm. Samo w sobie nie jest chorobą, lecz daje wyraźne znaki co do tego, że coś złego dzieje się z naszym organizmem. Bruksizm to patologiczne tarcie zębami szczęki o zęby żuchwy. Bardzo często występuje w terapia bruksizmu – igłowanieIgłowanie w terapii bruksizmu ma na celu pozbycie się skurczu mięśni, nadmiernego napięcia mięśniowego. Igłowanie jest elementem fizjoterapii. To właśnie fizjoterapeuta dobiera długość oraz grubość igieł. Pod uwagę bierze się dolegliwości pacjenta. Wprowadzenie igły jest bezbolesne. W zależności od wybranej techniki igłowania, można poczuć jedynie delikatny ból lub skurcz podczas co jest istotne, to wyjątkowa skuteczność zabiegu. Metoda wykorzystuje bardzo cienkie, suche igły, czyli bez żadnego środka farmakologicznego. Suche igłowanie jest polecane w leczeniu bóli mięśniowych, bólu zatok, głowy oraz igłowaniaMetoda suchego igłowania przede wszystkim przynosi mięśniom żuchwy ogromną ulgę. Znikają także bóle głowy, nie budzimy się z zaciśniętą szczęką. Twarz się wyszczupla, nie odczuwamy dyskomfortu związanego z jedzeniem, mówieniem. Zabieg igłowania jest całkowicie bezpieczny pod warunkiem, że udamy się wyłącznie do sprawdzonej kliniki. Igły używane do zabiegu bezwzględnie muszą być nowe i zabiegu mogą pojawić się bardzo niewielkie siniaki w miejscach wkłuć lub zaczerwienienie. Wystarczy wypróbować zabieg igłowania w leczeniu bruksizmu, by przekonać się, że bardzo wiele dolegliwości bólowych, w tym stawowych, mięśniowych, nerwowych, można pożegnać, jeśli trafimy do odpowiedniego konsultacji warto powiedzieć o wszystkich swoich obawach, wskazówkach, oczekiwaniach, by terapeuta mógł dopasować odpowiednią metodę leczenia bruksizmu do naszych potrzeb. Tylko wtedy rezultaty będą naprawdę przeprowadza: Czym zajmuje się ortodoncja?Przyczyny i rodzaje wad zgryzuJak przygotować się do pierwszej wizyty u ortodonty?Dlaczego warto leczyć wady zgryzu?Zalecenia po założeniu aparatu ortodoncyjnegoCzym zajmuje się ortodoncja?Ortodoncja jest działem stomatologii skupionym na leczeniu wad zgryzu i szczękowo-twarzowych oraz korygowaniu nieprawidłowości zębowych. Dzięki ortodoncji pacjenci mogą uniknąć poważnych problemów zdrowotnych, poprawia się jakość ich życia oraz estetyka uśmiechu. Wady zgryzu czy krzywe zęby są przyczyną kompleksów, które osłabiają poczucie własnej wartości. Dobrze przeprowadzone leczenie ortodontyczne, choć czasochłonne, niweluje kompleksy, a pacjenci mogą szeroko uśmiechać się bez ortodontyczne można z powodzeniem przeprowadzić u dorosłych oraz dzieci, zatem wiek nie jest przeciwwskazaniem. Nawet w podeszłym wieku leczenie ortodontyczne może być konieczne, by dopasować pacjentowi protezę narzędziem, dzięki któremu można wyleczyć lub przynajmniej wyraźnie skorygować występujące wady zgryzu są aparaty ortodontyczne. Wyróżniamy aparaty stałe i ruchome (te są stosowane głównie u dzieci). Ze względu na rozwój ortodoncji istnieje bardzo duży wybór aparatów ortodontycznych, dlatego bez problemu można dobrać odpowiedni do wady, oczekiwanych efektów i estetycznych upodobań i rodzaje wad zgryzuNa występowanie wad zgryzu wpływ ma wiele rzeczy. Dużą rolę gra tutaj genetyka - wady zgryzu po prostu są dziedziczne (przynajmniej niektóre). Choroby, które przebyła matka podczas ciąży również mogą negatywnie wpłynąć na zgryz zgryzu mogą pochodzić także z ucisku wewnątrzmacicznego, wadliwego ułożenia płodu i porodu kleszczowego oraz już po narodzinach istnieje szereg czynników zewnętrznych, które zwiększa ryzyko powstania wad zgryzu. Należą do nich:zgrzytanie zębami, czyli bruksizm,ssanie warg, policzków, kciuka, wadliwego smoczka,oddychanie przez usta,gryzienie przedmiotów, np. długopisów,nieprawidłowe przystawianie dziecka do piersi lub karmienie butelka pod złym kątem, podczas karmienia butelka lub pierś powinny się znajdować pod kątem 45o,niewłaściwe układanie dziecka do snu, w pozycji na boku główka oraz szyja dziecka powinny być delikatnie zgryzu mają różny charakter i dzielimy je ze względu na kierunek przestrzenny, w którym się rozwijają. Wyróżniamy: wady poprzeczne (zgryz krzyżowy, przewieszony), pionowe (zgryz głęboki, otwarty), pośrodkowe (tyło- i przodozgryz). Niezależnie od nich mogą wystąpić także nieprawidłowości zębowe (stłoczenia i szparowatość).Wady poprzeczneZgryz krzyżowy polega na nieprawidłowym zachodzeniu uzębienia na siebie. Zęby dolne przykrywają górne, co wynika z przesunięcia szczęki w prawą lub lewą stronę. Zgryz krzyżowy może doprowadzić do wady wymowy, problemów z żuciem, uszkodzeń błony śluzowej. Sprzyja on również próchnicy i osłabia strukturę zębów (stają się bardziej podatne na ukruszenia). Wada ta może dotyczyć całego łuku zębowego lub tylko wybranych odcinków. Objawami tej wady są: asymetria warg, zapadniętą górna warga, zaburzony ruch żuchwy, asymetria między przerwą jedynek górnych i przewieszony polega na nadmiernym wysunięciu zębów trzonowych i/lub przedtrzonowych do przodu. Może to dotyczyć całego uzębienia bocznego oraz pojedynczych zębów, ale zdecydowanie częściej dotyczy jednego trzonowca lub przedtrzonowca. Zdarza się, że występuje jednostronnie oraz obustronnie. Wadę tę rozpoznaje się na podstawie ułożenia zębów w pozycji zwarcia. Jeśli powierzchnie podniebienne bocznych zębów górnych stykają się z powierzchniami policzkowymi zębów dolnych mamy do czynienia ze zgryzem pionoweZgryz głęboki, w wyniku tej wady zęby dolne są przykryte górnymi przynajmniej w 2/3, ponieważ górne siekacze zbytnio nachodzą na żuchwę. Jeśli wada jest bardzo zaawansowana, zęby górne mogą stykać się nawet z dziąsłami żuchwy, co prowadzi do poważnych problemów z zakresu periodontologii. Efektem tej wady są nie tylko zmiany w wyglądzie twarzy, ale także wady wymowy. Negatywnie wpływa ona na stan zębów, które nadmiernie się ścierają. Może wywoływać choroby dziąseł i przyzębia. Osobom z tą wadą trudniej odgryza się i przeżuwa pokarm. Zgryz głęboki może być: całkowity, częściowy oraz otwarty zwany szparą niedogryzową. Jest wadą złożoną, w wyniku której zęby górne i dolne nie stykają się ze sobą. W wyniku czego powstaje widoczna przestrzeń między zębami. Zgryz otwarty powstaje we wczesnym dzieciństwie i może doprowadzić do problemów z jedzeniem oraz wady wymowy. Praca języka również jest zaburzona, co wymaga korekty. Nieleczona wada często skutkuje nieprawidłowym ułożeniem szczęki i żuchwy, obniżonym napięciem mięśni war oraz nieestetycznym wyglądem twarzy. Zgryz otwarty może być: częściowy przedni, częściowy boczny oraz pośrodkoweTyłozgryz jest najczęściej występującą wadą, aż 45% osób z nieprawidłowości zgryzu ma pewien rodzaj tyłozgryzu (może być całkowity, częściowy lub rzekomy) Polega on na tym, że żuchwa jest cofnięta względem w przeciwieństwie do tyłozgryzu, jest najrzadszą wadą występującą w społeczeństwie. Polega na wysunięciu części lub całego dolnego łuku zębowego względem górnego. Podobnie jak w przypadku tyłozgryzu, przodozgryz może być częściowy, całkowity oraz rzekomy. Pacjenci z tą wadą mają duże problemy z prawidłowym mówieniem, jedzeniem oraz oddychaniem. Rozpoznaje się je po bardzo charakterystycznym wysunięciu do przodu brody lub dolnych zęboweStłoczenia najogólniej mówiąc wynikają z braku wystarczającej ilości miejsca w łuku zębowym dla wszystkich zębów. Występują bardzo często i w zależności od przyczyny wyróżniamy kilka rodzajów tej nieprawidłowości. Stłoczenia pierwotne wynikają ze zbyt dużej różnicy między wielkością kości szczęki i żuchwy a wielkością zębów. Przyczyną stłoczeń wtórnych jest przedwczesna utrata zębów mlecznych trzonowych, pierwszego trzonowego lub kła. Stoczenia późne wywołuje resztkowy rozrost żuchwy. Ten rodzaj wady to głównie defekt estetyczny. Pacjenci unikają szerokiego uśmiechania się, zakrywają zęby dłonią. Czują się po prostu niekomfortowo. Jednak stłoczenia warto leczyć nie tylko przez wzgląd na wygląd. Zaburzają symetrię twarzy, u dzieci mogą powodować problemy z oddychaniem i właściwym połykaniem. Stłoczone zęby mogą również sprawiać ból, są bardziej podatne na odkładanie się kamienia nazębnego, trudniej zachować prawidłową higienę jamy ustnej, co skutkuje w przypadku tej wady problemem jest nadmiar miejsca w łukach zębowych dla wyrżniętych zębów. Efektem czego są nieestetyczne szpary między zębami, gdyż nie stykają się one ze sobą. Z tego powodu osoby ze szparowatością zakrywają usta podczas uśmiechu, nie czują się pewnie i mogą mieć kompleksy. Ponadto pacjenci z tą wadą często mają problemy z jedzeniem, ponieważ resztki jedzenia bardzo łatwo wchodzą im w przestrzenie międzyzębowe, co nie jest komfortowe. W rezultacie dotyka ich problem nieświeżego oddechu, gdyż nie są w stanie dokładnie wyczyścić wszystkich przygotować się do pierwszej wizyty u ortodonty?Podczas pierwszej wizyty ortodonta ocenia charakter wady zgryzu na podstawie bezbolesnych i nieinwazyjnych badań. Lekarz analizuje symetrię twarzy, szerokość szczęki, pracę stawów żuchwowych. Sprawdza także stan uzębienia, błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł, więzadełek, języka i ślinianek. Przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego wszystkie zęby powinny zostać wyleczone z ubytków próchnicowych i być w dobrej kondycji. Następnie diagnozuje problem wady zgryzu. W tym celu wykonuje się gipsowy model zgryzu oraz pantogram i cefalometrię Na podstawie uzyskanych informacji ortodonta opracowuje plan leczenia i omawia go z pacjentem na kolejnej wizycie. Dokładna analiza wszystkich danych i przygotowanie optymalnego i najkorzystniejszego planu leczenia wymaga czasu i samą pierwszą wizytą u ortodonty pacjent powinien zastanowić się, jakie są jego oczekiwania. Na jakich efektach mu zależy i co chce osiągnąć dzięki leczeniu. Warto ze sobą zabrać wyniki wcześniejszych badań, jeśli je wykonywaliśmy (pantomogram, tomografie 3D, zdjęcia rentgenowskie jamy ustnej). Standardowo, jak przed każdą wizytą u dentysty, dobrze jest szczególnie zadbać o higienę jamy warto leczyć wady zgryzu?Większość ludzi decyduje się na leczenie ortodontyczne, ponieważ chce poprawić swój wygląd. Wady zgryzu i krzywe zęby są źródłem kompleksów, które znacznie osłabiają samoocenę. Wyleczenie wad zgryzu poprawia jakość życia, podnosi samoocenę oraz zwiększa pewność siebie. Jednak leczenia ortodontycznego powinno się podjąć głównie w celu uniknięcia wielu groźnych wad zgryzu jest ważne nie tylko ze względów estetycznych. Nieprawidłowości w ułożeniu zębów mogą być przyczyną komplikacji zdrowotnych. Wady zgryzu przyczyniają się do częstych bólów głowy i żuchwy, nieprawidłowej postawy ciała, bezdechu sennego oraz chrapania. Ponadto nieprawidłowy zgryz negatywnie wpływa na stan uzębienia pacjenta. Zwiększa ryzyko rozwoju próchnicy oraz wystąpienia paradontozy. Zęby osób z wadami zgryzu są bardziej kruche i podatne na złamanie, ukruszenie oraz pęknięcie. U dzieci nieprawidłowy zgryz może utrudnić wyrżnięcie się zębów stałych, a w krytycznych przypadkach uniemożliwić ten proces. W wyniku wad zgryzu dochodzi do wzmożonego ścierania się zębów, co negatywnie wpływa na ich kondycję. Nieleczone nieprawidłowości w ułożeniu zębów często prowadzą do recesji dziąseł oraz ubytków klinowych, pojawiających się przy szyjkach wad zgryzu znacząco ułatwia zachowania prawidłowej higieny jamy ustnej. Gdy zęby są prawidłowo ułożone, znacznie łatwiej dotrzeć szczoteczką oraz nicią do zębów we wszystkie miejsca potrzebujące wyczyszczenia. Dzięki temu maleją szanse na powstanie próchnicy oraz chorób koniec warto wrócić do kwestii estetycznych. Chcemy wyglądać atrakcyjnie i młodo przez długi czas, ale nie zdajemy sobie sprawy, że wady zgryzu mogą przyśpieszyć proces starzenia się naszej twarzy. Nieprawidłowo ułożone zęby nie stanowią podparcia dla tkanek miękkich, co prowadzi do ich zapadania oraz pogłębiania po założeniu aparatu ortodoncyjnegoPrzez około 7 dni po jego założeniu wskazane jest stosowanie miękkiej diety w celu uniknięcia bólu zębów podczas należy oczyszczać po każdym tym celu zaleca się stosowanie szczoteczek jednopęczkowych, międzyzębowych i nici dentystycznych, które umożliwiają dokładne oczyszczenie powierzchni wokół zamków i pod łukami trudne jest usunięcie płytki nazębnej odkładającej się wokół zamków aparatu. Aby sprawdzić skuteczność oczyszczania można stosować tabletki/płyny do wybarwiania płytki nazębnej zgodnie z instrukcją higiena (zaleganie płytki nazębnej) prowadzi do powstania nieodwracalnych odwapnień szkliwa oraz zapalenia dziąseł co utrudnia leczenie ortodontyczne i może trwale zaburzyć pierwszych dniach po założeniu aparatu mogą pojawić się na błonie śluzowej drobne otarcia spowodowane elementami aparatu. Aby się przed tym uchronić drażniące części aparatu należy okleić specjalnym woskiem cały okres leczenia należy unikać żucia gumy oraz obecności w diecie twardych i kleistych pokarmów (kukurydzy w kolbach, surowej marchwi, twardych jabłek, orzechów, miodu), które mogą uszkodzić zamki i/lub harmonogramu wizyt kontrolnych znacznie wydłuża czas leczenia i może wpływać niekorzystnie na jego skuteczność a przy braku kontroli lekarza nad procesem leczenia aparat może wywierać działanie przypadku uszkodzenia: pierścienia, zamka, łuku należy skontaktować się z lekarzem względu na ryzyko choroby próchnicowej, zalecane są kontrolne badania stomatologiczne co 3 ortodontyczne wymaga od pacjenta cierpliwości, wytrwałości i dyscypliny. Rodzice/opiekunowie powinni kontrolować i wspierać dzieci w utrzymywaniu prawidłowej higieny jamy ustnej. Noszenie szkieł kontaktowych w czasie pływania może spowodować poważne zakażenie, które może grozić nawet ślepotą. 30 listopad 2015 Artykuł na: 2-3 minuty infekcje Zdrowe zakupy Irenie Ekkeshis z Londynu prowadzi kampanię w celu podniesienia świadomości na temat infekcji, które mogą wystąpić, gdy woda z basenu dostanie się do oczu podczas noszenia soczewek. Kobieta oślepła na jedno oko po wcześniejszym ciężkim zapaleniu rogówki, spowodowanym przez Acanthamoeba - mikroskopijne jednokomórkowe organizmy. Angielka chce nakłonić producentów szkieł kontaktowych do umieszczania symbolu ostrzegawczego na opakowaniach soczewek. Popiera ją w tej walce Moorfi elds Eye Hospital w Londynie. - Szanse zarażenia są bardzo rzadkie, ale ich konsekwencje są przerażające; ryzyko zakażenia można zminimalizować, stosując proste zasady: soczewki kontaktowe i woda nigdy nie powinny się stykać - mówi Irenie. Potencjalne zagrożenie niesie również woda z kranu (ta w jacuzzi czy prysznicu) oraz mórz i jezior. Jednym z rozwiązań jest noszenie okularów pływackich, ale trzeba liczyć się z tym, że woda może przeniknąć pod maskę. Zdaniem ekspertów lepszym rozwiązaniem jest noszenie okularów korekcyjnych i zachowanie swoich soczewek na inne, suche okazje. Choroby oczu i wady wzroku Terapeuci Data aktualizacji: 30 listopada 2021 Prawidłowy zgryz czyli zgryz pierwszej klasy powinien odznaczać się tym, że górna szczęka nachodzi na dolną na wysokość około 2-3 mm. Nie każdy jednak może poszczycić się takim idealnym zgryzem. Niekiedy występują wady zgryzu, takie jak np. przodozgryz, czy tyłozgyz, które wymagają leczenia po to by móc normalnie funkcjonować: jeść, mówić, czy oddychać nosem. Jak wygląda prawidłowy zgryz u człowieka? Jedni otrzymują go w darze od natury, inni muszą się porządnie namęczyć aby go uzyskać. Mowa o pięknym, zdrowym uśmiechu, z którego wyłaniają się białe, równe zęby. Już na pierwszy rzut oka można z reguły ocenić czy ktoś wymaga leczenia ortodontycznego. Czasem jednak do takiej oceny niezbędne jest wnikliwe oko stomatologa. Jeśli nie mamy kłopotu z jedzeniem, mówieniem, oddychaniem przez nos i innymi fizjologicznymi procesami, w których wykorzystujemy zgryz, najprawdopodobniej jest on prawidłowy. Fachowiec, czyli stomatolog bądź ortodonta, opiniując prawidłowość zgryzu pacjenta bierze pod uwagę to czy górna szczęka nachodzi na dolną od przodu na odległość 2-3 mm, czy zęby górne i dolne stykają się ze sobą i czy górne zęby nachodzą na przerwę między dwoma dolnymi zębami (wyjątek stanowią górne „jedynki”, które powinny pokrywać się z dolnymi). Ważne jest także to, aby górna szczęka była szersza od dolnej. Oceniany jest także profil twarzy: najlepiej aby nos tworzył z górną wargą kąt około 90 stopni. Opisany przypadek to tzw. klasa pierwsza. Co przyczynia się do powstawania wad zgryzu? Dość często można spotkać się z wadami zgryzu, które są wywołane przez: warunki genetyczne – po prostu dziedziczymy po przodkach wygląd twarzy, szczęki, ustawienie zębów, itp., niewłaściwe przyzwyczajenia, takie jak np. nieodpowiednia higiena jamy ustnej, zła dieta, oddychanie przez usta, ssanie palca, długotrwałe podawanie dziecku pokarmów przez butelkę, itp., choroby (np. retrogenia, laterogenia, progenia), próchnica (szczególnie u dzieci – zęby mleczne wypadają lub są usuwane przez dentystę ze względu na próchnicę zbyt szybko, a szczęka nie jest jeszcze gotowa na przyjęcie stałych, dużych zębów), uraz, niektóre leki, awitaminoza. Jakie są rodzaje wad zgryzu? Można wymienić kilka najczęściej występujących rodzajów wad zgryzu. Przodozgryz– objawia się wysunięciem dolnej szczęki przed górną. Tyłozgryz– to zbytnie cofnięcie dolnego łuku zębów w stosunku do górnej linii zębów. Zgryz głęboki– ta wada polega na znacznym nakładaniu się górnej szczęki na dolną. Zgryz otwarty– w tym przypadku szczęki nie stykają się ze sobą ze względu na pojawiającą się przestrzeń między „górą” a „dołem”. W zależności od: rodzaju wady, przyczyny jaka ją wywołała, wieku pacjenta, stanu zdrowia, dobiera się odpowiedni sposób leczenia takiej wady. Jak leczy się nieprawidłowy zgryz zębów? Leczenie nieprawidłowego zgryzu dostosowuje się do konkretnego pacjenta. Najczęściej wybieranym sposobem kuracji w przypadku takiego defektu jest zamontowanie aparatu ortodontycznego, stałego lub ruchomego. Wcześniej jednak niezbędne są konsultacje z ortodontą, wykonanie zdjęć obrazujących jamę ustną i ułożenie zębów, a także, co bardzo istotne, wyleczenie wszystkich zębów. Aparatu na zęby nie zakłada się jeśli nie zakończono leczenia parodontoza, czy stany zapalne wykluczają instalację tego urządzenia w jamie ustnej. Po zakończeniu leczenia należy poddać się tzw. retencji, czyli powinno się nosić przez określony przez lekarza czas specjalny aparat, który utrzymuje efekt prawidłowego zgryzu. Niekiedy aparat ortodontyczny nie może być zastosowany. Wówczas wykonuje się zabiegi chirurgiczne, a także ekstrakcję (wyrwanie zęba), opiłowywanie guzków, zakładanie opaski elastycznej na żuchwę, itp. Jak zapobiegać wadom zgryzu? Jasne jest, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Choćby dlatego, że kuracja wad zgryzu bywa bolesna, długotrwała i mozolna. Co zatem należy robić by zredukować niebezpieczeństwo ich pojawienia się? Przede wszystkim zadbać o prawidłową higienę jamy ustnej, a także zdrowe nawyki żywieniowe. Przyjmowanie mniejszej porcji węglowodanów i pustych cukrów jest tutaj jak najbardziej uzasadnione. Ponadto już od najmłodszych lat powinno się uczulać dzieci na to by nie ssały smoczków (a przynajmniej jak najkrócej), kciuków, nie obgryzały paznokci, nie piły zbyt długo z butelek, itp. Dzieciom powinno się we właściwym czasie zacząć proponować stałe produkty, nie papkowate kleiki, tak by mogły ćwiczyć swój aparat szczękowy. Czytaj również: Zęby dziewiątki, czyli nadliczbowy problem Zgryz krzyżowy – na czym polega i jak go leczyć? Zębiak - objawy, leczenie Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Pasty do zębów – czyli jaką pastę wybrać Pasty do zębów – wszystko, co należy o nich wiedzieć Pasta do zębów to obok szczoteczki do zębów podstawowy produkt do codziennej higieny jamy ustnej. Wciąż jednak wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że pasta do zębów odgrywa ważną rolę nie tylko w zachowaniu zdrowia uzębienia i innych tkanek jamy ustnej, ale także chroni zdrowie całego organizmu. Zdrowie zaczyna się w jamie ustnej, a zaniedbania w higienie lub używanie niewłaściwie dobranych produktów do utrzymania czystości tego obszaru organizmu mogą doprowadzić do powstania wielu szkód w ustroju. Choć wydaje się nieprawdopodobne, aby właściwy dobór pasty do zębów mógł mieć ogromny wpływ na zdrowie ogólne, tak właśnie jest – bo pasty do zębów cechują się ściśle określonymi właściwościami. Z tego powodu produkty te należy dobierać do indywidualnych potrzeb. Oferta past jest bardzo bogata, ale aby dobrze wybrać, trzeba wiedzieć, czego potrzebują nasze zęby i inne tkanki jamy ustnej. Zapoznaj się z naszym kompendium wiedzy na temat past do zębów – dzięki temu dowiesz się, która pasta będzie najlepsza dla Ciebie. JAKĄ POSTAĆ MOŻE MIEĆ PASTA DO ZĘBÓW? Pasta do zębów najczęściej ma postać mieszaniny o konsystencji papki, kremu lub gęstej śmietany. Istnieją też pasty do zębów w formie żelu (np. Tołpa Expert Parodontosis), dość często taką właśnie formę przyjmują produkty dla dzieci (np. Ziaja Ziajka lub Ziaja Maziajki) lub produkty przeznaczone do remineralizacji zębów (np. Elmex Gel, Miradent zMirafluor Gel). Na rynku dostępne są też produkty w niczym nie przypominające pasty w tradycyjnej postaci, ale rekomendowane jako działające analogicznie do tego preparatu i przeznaczone do codziennego stosowania: proszek do czyszczenia zębów (np. Biochem, proszek z hydroksyapatytem) – nakłada się go na szczoteczkę i myje zęby tak, jak zwykłą pastą, tabletki do czyszczenia zębów (np. Denttabs) – tabletkę żuje się aż do całkowitego rozpuszczenia, a następnie szczotkuje zęby mokrą szczoteczką i płucze jamę ustną wodą. Uwaga: nie należy mylić tego produktu z tabletkami używanymi PO myciu zębów – ponieważ te akurat służą do wybarwienia miejsc niedokładnie oczyszczonych tradycyjną pastą lub żelem. W sprzedaży dostępne są też produkty w sprayu, które wprawdzie pasty do zębów nie zastąpią, ale mogą tymczasowo wspomóc utrzymanie higieny jamy ustnej w sytuacji, kiedy tradycyjne szczotkowanie jest mocno utrudnione, np. przy silnej nadwrażliwości zębów (Senskin Intensive Spray). Uwaga! Dostępne na polskim rynku produkty określane przez sprzedawców jako pasty do zębów w sprayu przeznaczone są jedynie do higieny jamy ustnej psów i kotów. JAK DZIAŁA PASTA DO ZĘBÓW? Pasta do zębów to produkt, którego podstawową rolą jest ochrona przed próchnicą zębów i chorobami jamy ustnej poprzez utrzymanie czystości w tym obszarze. Pasta w swej podstawowej i najpopularniejszej wersji służy do usuwania z jamy ustnej zanieczyszczeń i nalotów, w tym płytki nazębnej. W większości past znajdziemy także związki fluoru, które mineralizują zęby i w ten sposób dodatkowo chronią je przed próchnicą – takie właściwości mają pasty Elmex. Dodatek różnorodnych składników do podstawowej receptury pasty powoduje, że pasta może także: pozytywnie wpływać na zdrowie dziąseł, przyzębia i śluzówki jamy ustnej – do czego służą np. pasty Paradontax; rozjaśniać kolor szkliwa, jak np. pasty Email Diamant; likwidować nadwrażliwość zębów i chronić przed nią oraz zabezpieczać przed erozją szkliwa – do tego stworzono pasty Sensodyne; zapewniać właściwą higienę i ochronę implantów stomatologicznych (np. pasta Bluem) lub protez dentystycznych (np. pasta Blend-a-Dent); zapewniać higienę jamy ustnej w przypadku noszenia aparatu ortodontycznego – do czego przeznaczona jest pasta Ortho Salvia Dental; likwidować nieświeży oddech – np. pasta GUM Butler Hali-Control. JAKIE SUBSTANCJE WCHODZĄ W SKŁAD PASTY DO ZĘBÓW? Pastę do zębów tworzą rozmaite składniki o różnorakim działaniu: Ścierne i polerujące oraz formujące – np. węglan wapnia (czyli pospolita kreda), hydroksyapatyt, tlenek krzemu, wodorotlenki magnezu czy wapnia, polimetakrylan, hydroksyetyloceluloza, gliceryna, guma celulozowa, karbomer. Składniki te mogą stanowić od 1/4 do 1/2 zawartości pasty. Od nich zależą: konsystencja pasty, skuteczność oczyszczania zębów z resztek pokarmowych i usuwania płytki nazębnej oraz skuteczność likwidacji przebarwień, które pojawiły się na szkliwie. Efektywność oczyszczania zależy z kolei głównie od wielkości i kształtu drobin ściernych i polerujących. Optymalnie kształt ten powinien być zbliżony do kulistego i mieć łagodnie wykończone krawędzie, a wielkość cząstek czyszczących i polerujących nie powinna przekraczać 10 μm; ważna jest też twardość drobin czyszczących. Od właściwości zastosowanych w paście środków ściernych zależy, z jaką intensywnością będą one działać na szkliwo i zębinę. Informacji o ścieralności past do zębów dostarczają współczynniki RDA oraz REA, o których szerzej można przeczytać kawałek dalej. Pieniące – to substancje o charakterze detergentów, których działanie polega na obniżeniu napięcia powierzchniowego, przez co usuwanie zanieczyszczeń ze szkliwa staje się dużo łatwiejsze i nie wymaga silnego szorowania szczoteczką po powierzchni zębów. Detergenty w pastach hamują także rozwój bakterii. Choć działają identycznie jak detergenty znajdujące się w środkach z asortymentu chemii gospodarczej, nie trzeba się ich bać, bo z uwagi na ściśle określone stężenie w paście nie wykazują niepożądanego wpływu na tkanki miękkie. Środki pieniące wykorzystywane w pastach do zębów to betaina kokamidopropylowa, laurylosiarczan sodu, Steareth-30. Związki fluoru – ich zadaniem jest wzmacnianie szkliwa i ochrona przed próchnicą. Znajdują także zastosowanie przy leczeniu nadwrażliwości zębów. Stężenie związków fluoru w paście zależy od tego, komu produkt jest dedykowany, najczęściej: czy dzieciom, czy też dorosłym. Fluor może występować w paście pod postacią nieorganicznych fluorków lub organicznych aminofluorków. W jednej paście może jako jeden związek (fluorek sodu (NaF), monofluorofosforan sodu (SMFP), fluorek cyny (SnF2), aminofluorek I lub II generacji), albo też w paście mogą znajdować się połączenia dwóch różnych związków fluoru, np. SnF2 i aminofluorek, czy zestaw złożony z NaF i SMFP. O działaniu przeciwdrobnoustrojowym – np. triklosan, chlorheksydyna. Triklosan działa bakteriobójczo oraz przeciwzapalnie, spowalnia też tworzenie się pytki nazębnej i kamienia nazębnego. Chlorheksydyna to środek przeciwbakteryjny, przeciwwirusowy i przeciwgrzybiczy, który w jamie ustnej utrzymuje się długo, bo do 24 godzin. Biologicznie czynne i specjalnego przeznaczenia – to ekstrakty roślinne, pożytki pszczele (propolis) oraz naturalne olejki o uznanym i wielokierunkowym działaniu: leczniczym, przeciwzapalnym, przeciwdrobnoustrojowym, antyseptycznym, immunostymulującym, odświeżającym, a także substancje likwidujące konkretny problem w jamie ustnej, np. nadwrażliwość zębów, przebarwienia szkliwa czy rozluźniające osad nazębny (enzym papaina). Najczęściej do past do zębów dodaje się wyciągi z rumianku, jeżówki purpurowej, szałwii, mięty, mirry, rozmarynu, sok aloesowy oraz olejki: mentolowy czy eukaliptusowy. Aby zamknąć otwarte kanaliki zębinowe, które są przyczyną nadwrażliwości, pasty wzbogaca się się o azotan potasu, sole strontu, cytrynian trójpotasowy, hydroksyapatyt. W celu rozjaśnienia koloru szkliwa wykorzystywane są wodorowęglan sodowy, wyciąg z porostu islandzkiego, pirofosforany, nadtlenek karbamidu czy wodoru. Dodatkowe – czyli substancje, których zadaniem jest nadanie paście odpowiedniego smaku, zapachu, gęstości, trwałości oraz poprawa ogólnych właściwości. Wśród barwników znajdziemy biksynę, błękit brylantowy czy tlenek tytanu; poprawiających smak – sacharynę, izomalt, ksylitol, sorbitol; konserwantów i przeciwutleniaczy – parabeny, biguanid, octan tokoferolu. Woda – działa jak rozpuszczalnik i medium nadające paście określoną konsystencję. Zazwyczaj w pastach do zębów jednej serii znajduje się zestaw określonych substancji bazowych, a dopiero składniki dodatkowe powodują, że każdy produkt danej linii nabywa indywidualnych właściwości. Stąd na przykład pasta Signal dostępna jest w kilku wariantach: o działaniu przeciwpróchnicowym, wybielającym czy odświeżającym oddech. JAKIE TYPY PAST DO ZĘBÓW WYRÓŻNIAMY? Kryteria, według których można pasty klasyfikować, są rozmaite. Pasty można grupować: Zależnie od przeznaczenia: Pasty przeznaczenia ogólnego – o podstawowym składzie, zawierające środki usuwające zanieczyszczenia i płytkę nazębną oraz najczęściej wzbogacone związkami fluoru, które wzmacniają ochronę przeciw próchnicy. Cześć z tych past ma w swoim składzie także substancje odświeżające oddech. Niektóre z nich, tzw. familijne, mogą być używane i przez dorosłych, i przez starsze dzieci. Przykładowe pasty tego typu to Aquafresh Family czy Colgate Ochrona Przeciwpróchnicza. Pasty przeznaczenia specjalnego – opracowane w celu likwidacji konkretnego problemu stomatologicznego. Wyróżniamy tu między innymi pasty: wybielające do likwidacji nadwrażliwości zębów remineralizujące przeciw paradontozie i chorobom dziąseł i inne. Zależnie od wieku użytkownika: Pasty dla dzieci – to zróżnicowana grupa produktów dedykowanych dzieciom w różnym wieku: od chwili wyrżnięcia się pierwszych zębów po grupę nastoletnią. Najczęściej pasty do zębów dla dzieci mają za zadanie chronić zęby przed próchnicą, ale na rynku są już dostępne produkty, które dodatkowo działają ochronnie na dziąsła, łagodzą nadwrażliwość zębów i działają remineralizująco. Takie działanie wykazuje między innymi pasta BioRepair Junior. Pasty dla dorosłych – w tej grupie past wyróżnia się czasem dodatkowe podgrupy, np. dla seniorów czy osób aktywnych zawodowo. Najczęściej pasty dla dorosłych grupowane są zależnie od zastosowania. Zależnie od składu: Pasty tradycyjne – to znakomita większość past dostępnych na rynku. W składzie znajdują się substancje powszechnie wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym i drogeryjnym: syntetyczne i naturalne. Przykładem jest seria past Biała Perła. Pasty organiczne – ich skład zdominowany jest przez substancje pochodzenia naturalnego, czasem posiadające certyfikaty ekologiczne. Dla odróżnienia od past tradycyjnych, w nazwach tych produktów czasem znajdują się określenia BIO lub ECO (np. pasty Dr Hauschka). Pasty homeopatyczne – np. seria past Homeodent, które zawierają wyciągi z ziół oraz sole fluoru. Pasty ziołowe – zawierają wyciągi z ziół, czasem w nazwie mają słowo herbal. Pasty ziołowe mogą być organiczne lub tradycyjne (np. pasta Biodent). Zależnie od współczynników ścieralności RDA oraz REA – ta klasyfikacja w dużej mierze pokrywa się z grupowaniem past zależnie od przeznaczenia. O CZYM INFORMUJĄ WSPÓŁCZYNNIKI RDA ORAZ REA? RDA – współczynnik określa ścieralność (abrazyjność) pasty dla zębiny. REA – współczynnik określa ścieralność (abrazyjność) pasty dla szkliwa. Im wartość każdego współczynnika wyższa, tym pasta wykazuje silniejsze działanie ścierające. Wysokość tych współczynników nie zawsze jest skorelowana. Oznacza to, że niektóre pasty mogą wykazywać wysoką ścieralność w odniesieniu do szkliwa (wysoki współczynnik REA), a jednocześnie mieć małą ścieralność w stosunku do zębiny (niski współczynnik RDA), lub odwrotnie. UWAGA: błędne jest dość powszechne mniemanie, że im wyższe RDA i REA ma pasta, czyli im bardziej jest ścierna, tym lepiej oczyści zęby. Tak niestety nie jest, a pasty o różnym przeznaczeniu (i przez to – składzie) mają różne wartości współczynników ścieralności. Dla przeciętnego użytkownika past największe znaczenie ma współczynnik RDA. Im zębina jest bardziej wrażliwa, tym pasta powinna mieć niższy współczynnik ścieralności. Przyjmuje się, że pasty do zębów powinny mieć następujące graniczne wartości współczynnika RDA: 30-70 – pasty o niskiej ścieralności, stosowane przy nadwrażliwości zębów, np. pasta Elmex Sensitive ma RDA 30, a Sensodyne – 38; 100-250 – pasty o wysokiej ścieralności, stosowane przy likwidacji przebarwień na szkliwie (np. pasta Colgate MaxWhite) oraz przeznaczone dla palaczy (np. pasty Smokers lub Clinomyn). Do codziennego użytkowania polecane są pasty o RDA ok. 45. Tych o RDA wyższym niż 80 w żadnym wypadku nie należy stosować codziennie, a co najwyżej raz na kilka dni. Pasty, których RDA przekracza 100 najlepiej stosować w porozumieniu ze stomatologiem i ściśle według jego wskazówek. Kupując pastę do zębów zwróćmy uwagę na oznaczenie RDA na opakowaniu – niestety, podają go tylko nieliczni producenci. Także niewielu producentów podaje wartość współczynnika REA, która dla past do codziennego użytku powinna mieścić się w przedziale 2-5. CZYM RÓŻNI SIĘ PASTA DO ZĘBÓW DLA DZIECI OD PASTY PRZEZNACZONEJ DLA NASTOLATKÓW LUB DOROSŁYCH? Pasty te różnią się przede wszystkim składem, w szczególności – zawartością fluoru. Ilość fluoru w paście „rośnie” wraz z wiekiem dziecka. Wynika to z faktu, że im młodsze dziecko, tym większe ryzyko, że maluch pastę połknie zamiast ją wypluć. Takie zachowanie mogłoby skutkować niebezpiecznym dla młodego organizmu przedawkowaniem fluoru oraz rozwojem fluorozy – choroby szkliwa, kości i ścięgien. Pasta dla nastolatków zawiera już większe ilości tego pierwiastka, a im bliżej pełnoletniości użytkownika, tym fluoru w paście może być więcej – aż do poziomu właściwego dla past dla dorosłych. Pasty do zębów dla dzieci nie powinny też mieć zbyt wysokich wartości RDA i REA – z uwagi na fakt, że uzębienie mleczne i młode zęby stałe mają delikatniejsze szkliwo. Z tego też powodu dzieci nie powinny używać past dla dorosłych o silnych właściwościach ściernych, czyli wybielających lub przeznaczonych dla palaczy. ILE FLUORU POWINNA ZAWIERAĆ PASTA DO ZĘBÓW? To zależy najczęściej od wieku użytkownika oraz przeznaczenia i właściwości samej pasty. Normy unijne określają, że w pastach do zębów przeznaczonych do domowego użytkowania powinno być 1000-1500 ppm fluoru (ppm – part per milion, czyli liczba gramów substancji przypadająca na 1 mln gramów lub mililitrów). Dla dzieci – odpowiednio mniej lub wcale. Pasta do zębów dla niemowląt i dzieci najmłodszych nie powinna zawierać fluoru lub może mieć go jedynie niewielką ilość (200-550 ppm) – odpowiednio: Nenedent Baby i Elmex Kids. Pasta dla dzieci starszych, które bez problemów radzą sobie z wypluwaniem zawiesiny po szczotkowaniu, nie powinna zawierać więcej niż 1000 ppm fluoru, np. pasta Elgydium Junior. CZY DOROŚLI MOGĄ UŻYWAĆ PASTY DO ZĘBÓW DLA DZIECI, A DZIECI –PRODUKTU PRZEZNACZONEGO DLA DOROSŁYCH? Nic się nie stanie, jeśli okazjonalnie dorosły wyszczotkuje zęby pastą dla dzieci lub dziecko skorzysta z produktu przeznaczonego dla dorosłych. Dorośli nie powinni jednak używać na co dzień past dziecięcych (z uwagi na mniejszą zawartość fluoru i brak składników pomocnych z zwalczaniu przypadłości jamy ustnej typowych dla okresu dojrzałego lub starości, np. zioła i olejki leczące paradontozę). Dzieci z kolei nie mogą używać codziennie pasty przeznaczonej dla dorosłych – z powodu ryzyka przedawkowania fluoru i niebezpieczeństwa nadmiernego starcia szkliwa. ILE PASTY DO ZĘBÓW POWINO SIĘ KŁAŚĆ NA SZCZIOTECZKĘ? Obowiązuje tu zasada, że im młodszy użytkownik, tym mniej preparatu ma trafić na szczoteczkę: niemowlętom i dzieciom do lat 3 nakładamy pastę w ilości odpowiadającej połowie ziarnka grochu; dzieci w wieku 3-6 lat otrzymują na szczoteczkę pastę w ilości całego ziarenka groszku; dzieci starsze, młodzież i dorośli nakładają na szczoteczkę ok. 1 cm pasty, chyba że producent zaleci inaczej. CZY PO WYSZCZOTKOWANIU ZĘBÓW PASTĘ ZAWSZE NALEŻY WYPLUĆ, A JAMĘ USTNĄ POPŁUKAĆ WODĄ? To zależy od wieku użytkownika i rodzaju pasty. Niemowlęta i malutkie dzieci nie umieją jeszcze wypluwać pasty, zatem pozostałości po szczotkowaniu musi usunąć z buzi malucha rodzic, omiatając palcem owiniętym w czysty gazik dziąsła, pierwsze ząbki i wszystkie zakamarki jamy ustnej. Dzieci, które już potrafią wypluwać pastę, należy zachęcać do kilkukrotnego popłukania jamy ustnej wodą i pozbycia się popłuczyn z buzi. Płukanie jamy ustnej wodą po szczotkowaniu zalecane jest także dorosłym. Z kolei stosując pasty remineralizujące, należy postępować ściśle według instrukcji użytkowania, czyli najczęściej jedynie wypluć zawiesinę z jamy ustnej i nie stosować płukania wodą. CZY PASTA DO ZĘBÓW DZIAŁA TYLKO WTEDY, KIEDY UŻYWA SIĘ JEJ W KOMPLECIE ZE SZCZOTECZKĄ? Pasta do zębów najlepiej spełnia przypisane jej role, kiedy nakłada się ją na szczoteczkę i w ten sposób oczyszcza jamę ustną. Dzieje się tak, ponieważ włosie szczoteczki ułatwia usuwanie zanieczyszczeń i nalotów – głównie ze szpar i zakamarków. Kiedy jednak z jakichś powodów nie mamy pod ręką szczoteczki, ale jest pasta do zębów, należy pastę w standardowej ilości nałożyć na czysty palec i opuszką palca oczyścić zęby i jamę ustną, a potem bardzo dokładnie popłukać wnętrze buzi wodą. Lepszy efekt oczyszczania pastą bez szczoteczki uzyskamy, nawijając na palec kawałek czystej gazy – włókna tkaniny zwiększą skuteczność usuwania osadu z oczyszczanych okolic. Uwaga! Z możliwości używania pasty bez szczoteczki korzystamy tylko w wyjątkowych sytuacjach, bo palec, nawet w połączeniu z najlepszą pastą i owinięty gazą, nie zastąpi tradycyjnego szczotkowania. CZY PASTY DO ZĘBÓW, KTÓRE PO WYCIŚNIĘCIU Z TUBKI MAJĄ PASKI, SĄ LEPSZE OD TYCH O JEDNOLITYM KOLORZE? Nie. Każda pasta, niezależnie od tego, czy jest w paski, jednolita czy niejednorodna (bo widać w niej kolorowe drobiny), ma ściśle określone, właściwe jej cechy i określone działanie. Początkowo kolorowe paski pojawiające się po wyciśnięciu z tubki były tylko sposobem na przyciągniecie klientów, ale w miarę udoskonalania past rozwiązanie to okazało się bardzo użyteczne w sytuacji, kiedy w składzie produktu znajdują się substancje, które nie powinny stykać się ze sobą i które wykazują właściwą skuteczność działania tylko wtedy, kiedy zostają wymieszane bezpośrednio przed użyciem. CZY FLUOR TO JEDYNY SKŁADNIK PASTY DO ZĘBÓW, KTÓRY CHRONI PRZED PRÓCHNICĄ? Fluor to najbardziej znany składnik o działaniu przeciwpróchnicznym, ale nie jedyny. Przez niszczeniem szkliwa przez bakterie próchnicy chronią także zawarte w paście: wapń, który razem z fluorem i fosforem buduje szkliwo, składniki biologicznie aktywne naturalne oraz syntetyczne o działaniu przeciwbakteryjnym – mogą chronić bezpośrednio, likwidując mikroorganizmy odpowiedzialne za rozwój próchnicy, albo pośrednio poprzez wspomaganie pracy układu odpornościowego, przyspieszenie gojenia się ran i regeneracji tkanek miękkich. CZY ZNAJDUJĄCE SIĘ W PASTACH AMINOFLUORKI I FLUOR W POSTACI ZWIĄZKÓW NIEORGANICZNYCH DZIAŁAJĄ TAK SAMO? Zarówno fluor w postaci związków nieorganicznych jak i aminofluorki chronią zęby przed próchnicą. Różnice w budowie tych związków wpływają na sposób ich działania. Aminofluorek jest połączeniem jonu fluoru z aminą organicznego kwasu tłuszczowego. Z uwagi na swoją budowę, aminofluorek zachowuje się jak cząstka bipolarna, czyli mająca fragment niepolarny hydrofobowy (bez powinowactwa do wody) i polarny hydrofilowy (posiadający ładunek elektryczny i z powinowactwem do wody). Taka budowa sprawia, że aminofluorki nie rozkładają się losowo w jamie ustnej, jak dzieje się to w przypadku nieorganicznych związków fluoru, ale łączą się hydrofilowym fragmentem cząsteczki ze śliną, obniżają jej napięcie powierzchniowe i tworzą jednolitą, ochronną powłokę na wszystkich powierzchniach, w tym na szkliwie. Dodatkowo, fluor dzięki obniżeniu napięcia powierzchniowego śliny i własnemu lekko kwasowemu odczynowi aminofluorków jest szybko absorbowany przez szkliwo. Tam tworzy fluorki wapnia. Ze związków tych w razie ataku kwasów próchnicotwórczych uwalniane są jony fluoru, chroniąc szkliwo przed uszkodzeniem i wspomagając jego remineralizację. Aminofluorki znajdują się w takich pastach do zębów jak Elmex czy Sensodyne. Fluor w postaci związków nieorganicznych, czyli monofluorofosforanów lub fluorków, zawierają między innymi pasty z serii Colgate, Biodent, Vademecum. CZYM POWINNA CHARAKTERYZOWAĆ SIĘ DOBRA PASTA DO ZĘBÓW DLA DZIECI? Pasta do zębów dla dzieci powinna: skutecznie oczyszczać zęby mleczne i młode zęby stałe z osadów, nie narażając jednocześnie szkliwa na ryzyko starcia – w tym celu z past dla dzieci eliminuje się silnie ścieralne substancje, np. krzemionkę; pasty dla najmłodszych powinny mieć niski stopień ścieralności (np. Nenedent Baby dla dzieci w wieku 6-12 miesięcy ma RDA 25, a Nenedent bez fluoru o smaku jabłkowo-bananowym dla maluchów do 4 roku życia ma RDA ok. 40), zabezpieczać przed próchnicą – co osiąga się przez dodanie do pasty fluoru w dawkach odpowiednich dla tej grupy wiekowej, albo innych, często opatentowanych cząsteczek o właściwościach chroniących szkliwo lub prowadzących do jego remineralizacji (np. cząsteczki MicroRepair® w paście Blanx BioReapir Junior), mieć przyjemną konsystencję, dzięki której preparat można łatwo i równomiernie rozprowadzić po jamie ustnej – najlepiej sprawdza się forma żelu lub niezbyt gęstej papki, mieć przyjemny zapach i smak, które jednocześnie nie powinny zachęcać do połykania pasty – z tego powodu część producentów rezygnuje z dodawania do past apetycznych aromatów. Pasty o smakowitych aromatach przeznaczone są najczęściej dla najmłodszych dzieci i albo nie zawierają fluoru (np. President Baby o smaku malinowym), albo zawierają go bardzo mało (np. President Kids o smaku coli) – z tego powodu nie ma powodu do obaw, że jeśli dziecku zdarza się połknąć pastę, pierwiastek ten może zostać przedawkowany, być bezpieczna, czyli nie zawierać parabenów, alergenów, substancji działających drażniąco. JAK PASTY BEZ FLUORU CHRONIĄ PRZED PRÓCHNICĄ I KTO POWINIEN JE STOSOWAĆ? W pastach bez fluoru ochronę przed próchnicą zapewniają: kompleksy mineralne złożone głównie ze związków wapnia i fosforu – składniki te również budują szkliwo, mogą występować w postaci zwykłej lub nanocząsteczek; producenci past tworzą własne, często chronione patentem kompleksy mineralne, np. MINERALIN w pastach ROCS bez fluoru, który zawiera wapń, fosfor i magnez, lub w pastach BioRepair kompleks MicroRepair® z wapniem, fosforanami i węglanami w proporcjach identycznych, jakie występują w szkliwie, wzbogacony cynkiem; słodziki zastępujące cukier, np. ksylitol (pasta Ortho Salvia Day); składniki czynne działające przeciwbakteryjnie, np. olejki eteryczne z tymianku w paście ROCS Bionica, propolis i bio-echinacea w paście Lavera. Pasty do zębów bez fluoru polecane są: osobom mieszkającym na terenach, gdzie fluor występuje w wysokich stężeniach w wodzie lub przyjmującym preparaty tego pierwiastka w innej formie (np. tabletki), dzieciom do 3 roku życia oraz osobom niepełnosprawnym, osobom, u których stwierdzono fluorozę. NADWRAŻLIWOŚC ZĘBÓW – JAKA PASTA JEST NAJLEPSZA? Pasty przy nadwrażliwości zębów mają za zadanie zredukować albo zlikwidować objawy tej dolegliwości poprzez zamkniecie otwartych ujść kanalików zębinowych. Powinny: mieć dość łagodny smak mieć niski stopień ścieralności (RDA) zawierać składniki zamykające kanaliki zębinowe, takie jak: hydroksyapatyt, chlorek strontu, azotan potasu lub kompleksy mineralizujące zęby. Przykłady takich past to: Himalya SensiRelief z ekstraktem z drzewa arakowego, Lacalut Senstive z aminofluorkiem i fluorkami nieorganicznymi. Przy nadwrażliwości zębów nie powinno się stosować past o wysokim współczynniku ścieralności (RDA), czyli przeznaczonych głównie dla kawoszy, palaczy i do wybielania zębów. Na rynku są dostępne pasty wybielające, o niskim współczynniku RDA, przeznaczone dla osób o nadwrażliwych zębach, np. pasta Opalescence Whitening z dodatkiem azotanu potasu. Istnieją także pasty, które mogą stosować dzieci powyżej 7 roku życia zmagające się z nadwrażliwością zębów, np. Elmex Sensitive Plus z aminofluorkiem. PRZEBARWIENIA NA ZĘBACH I CIEMNE SZKLIWO – JAKA PASTA JEST NAJLEPSZA? Pasty wybielające nie likwidują przebarwień znajdujących się w szkliwie, a jednie usuwają powierzchowne przebarwienia koloru. Do usuwania przebarwień na zębach i rozjaśniania koloru szkliwa przeznaczone są najczęściej pasty o wysokim współczynniku ścieralności RDA, ale na rynku są też i pasty wybielające o niskim RDA, dedykowane osobom o wrażliwych zębach, mających patologiczne kieszonki dziąsłowe, oraz pasty wybielające dla dzieci. Pasty o wysokim współczynniku ścieralności nie powinny być używane częściej niż 2-3 razy w tygodniu. Te o RDA powyżej 80 należy stosować bardzo rozsądnie, a pasty z RDA przekraczającym 100, czyli przeznaczone głównie dla palaczy i kawoszy, należy stosować pod kontrolą stomatologa. Past wybielających nie powinny stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią. Za to preparaty wybielające z nadtlenkiem wodoru (wodą utlenioną) polecane bywają do okazjonalnego stosowania przy chorobach przyzębia, ponieważ nadtlenek wodoru likwiduje bakterie w patologicznych kieszonkach dziąsłowych. Na rynku dostępne są pasty podtrzymujące efekt wybielania zębów uzyskany podczas zabiegu wykonanego w gabinecie stomatologicznym (np. pasta Beyond Pearl White Regular). Te preparaty też działają tylko powierzchniowo. Składniki wybielające, czyli de facto usuwające nalot powodujący przebarwienie koloru szkliwa, stosowane w pastach to: kompleksy mineralne lub pojedyncze minerały, np. krzemionka – mają silne właściwości ścierne (np. Elgydium przeciw przebarwieniom z RDA 130), dlatego zawierające je preparaty nie powinny być nadużywane; istnieją pasty tego typu o niskim współczynniku ścieralności, np. pasta KIN Whitening z RDA 58, która zawiera krzemionkę i mikrogranulki dwuwęglanu sodu, glinka – działa także przeciwbakteryjnie i ściągająco na dziąsła, zawiera ją pasta L’Angelica Naturalnie Wybielająca, enzymy (papaina, oksydaza) – znajdują się w pastach Yotuel All In One Wintergreen, White Kiss wybielająca o RDA 48, nadtlenki: wodoru lub karbamidu (pasta White Kiss Premium) mocznik – zawiera go pasta Slat Extreme White. PARADONTOZA I CHOROBY DZIĄSEŁ – JAKA PASTA JEST NAJLEPSZA? Pasty przeznaczone dla osób zmagających się z chorobami dziąseł i przyzębia powinny: mieć działanie antybakteryjne, przeciwzapalne i przyspieszać regenerację tkanek mieć niski stopień ścieralności (RDA), aby nie podrażniać odsłoniętych wrażliwych szyjek zębowych remineralizować zęby i chronić je przed osadzaniem się na nich bakterii spowalniać odkładanie się płytki nazębnej odświeżać oddech – ponieważ przy chorobach jamy ustnej nieprzyjemny zapach z ust to dość częste zjawisko działać profilaktycznie, czyli wzmacniać zęby i dziąsła. W pastach tego typu wykorzystywane są następujące składniki: związki fluoru i kompleksy mineralne, które chronią przed próchnicą i nasycają szkliwo wapniem, fluorem i fosforem oraz chronią przed osadzaniem się płytki nazębnej (np. pasta Blend-a-Med Pro-Expert Clinic Line Ochrona Dziąseł), chlorheksydyna – ostrożnie łączona z fluorem, aby zabezpieczyć ją przed niszczącym wpływem tego pierwiastka, a jednocześnie zapewnić ochronę przed próchnicą i mineralizowanie zębów; taką kombinację zawiera np. pasta Curasept ADS 705, wyciągi ziołowe i propolis – Ajona Stomaticum, która leczy stany zapalne i krwawienia dziąseł, zapobiega im, a także odświeża oddech na długo, koenzym Q10 – składnik o charakterze witaminy wzmacniający naczynia krwionośne i zwalczający krwawienia z dziąseł, zawiera go pasta Sensilab Q10 Sensitive.

czy zęby powinny się stykać